Liefdesbrief aan Mark Zuckerberg.

Liefste Mark,

het moet mij van het hart: ik heb de hots voor u. We hebben intussen - tenminste voor mijn gevoel - al zo’n 16 jaar een relatie, maar nooit nam ik de moeite om deze liefde ook echt te vereeuwigen in een brief. 

Bij deze. En direct een brief op één van uw kanalen, alstemblieft! Jawel, Mark, ik schrijf deze brief ook om u te verzoeken of we onze relatie nog lang kunnen laten duren?

Ik licht dat graag wat toe voor u, want gij zult wel veel fanmail krijgen. 

Ook veel haatmail, denk ik, gewoon al te merken aan de omgeving (business coaches altegaar) waarin ik opereer en ik schijn bij te horen. ‘t Is maar om te zeggen: ik ben het niet volledig eens met hen, en ik wou zeker weten dat ge u ten volle bewust waart van mijn amoureuze gevoelens. Ik ben trouwens geen business coach, maar een mentor, maar bon, dat interesseert u waarschijnlijk geen zak. 

Da’s trouwens geen erg, dat dat u geen zak interesseert, want ik ben ervan overtuigd: onze relatie is in balans. Ik ben een tevreden vrouw, ik kom aan mijn trekken en ik denk niet aan vertrekken. Waar zou ik immers ook naartoe?

Zucks legs photo illustration & images illustration: Samantha Burkardt/Getty Images., Studio Romantic/Adobestock

Gij hebt mij, lieve Mark, met uw geniale uitvindingen immers het leven van mijn dromen gegeven. 

Ik ben al 16 jaar ondernemer dus ik dateer nog uit de tijd dat de dieren nog spraken en wij, mensen, dat ook nog deden. 

Klinkt allemaal vree romantisch en rustig in het koppeke en vrij van geest en al wat ge wilt en dat was het ook, daar moeten we geen doekskes om winden. Dat mis ik wel eens, ze Mark, maar ik ben zeker: gij ook.

Maar als ondernemer, liefste Mark, was het in de vroege jaren 2000 nog een heel ander leven. Jawel, Mark, gij weet dat misschien ook nog, die papieren flyers. Die advertenties in de Streekkrant. Die mailtjes die nog vol mochten staan met reclam. En, oh ja, kent ge die nog Mark, die linksites, die vol flikkerende banners stonden, zodat uw ogen er zeer van deden? Ah ja, want het internet was onze wereld geworden: plezant dat dat was.

Maar droefenis, Mark, was ook ons deel. Want we bereikten quasi niemand gratis. Of alleen ons dorp of stad. Alle soorten reclame kostten ons handenvol geld. En we moesten het hebben van onze vitrine. Of van de Streekkrant. Of een modeshow. Of van mond aan mond (altijd goed wel, die, nog steeds). 

En toen Mark - hoort ge de liefdesklokken al - toen kwam….  gij! Gij, met uw ingeving om van de wereld een socialere plek te maken. Nu, ik moet eerlijk zijn met u, Mark, ik ken u nu al 16 jaar, ik denk niet dat ge veel radicale moeder Theresa bedoelingen in u had. Maar dat ge dit bedrijf zijt gestart vanuit een nobel doel, dat geloof ik graag. En ik schrijf u deze brief om u te laten weten dat ge daarin gelukt zijt.

Want - hoe erg ik de vastgekleefde gsm aan de handen van mijn pubers ook vervloek - toch, lieve Mark, hebt gij mij iets gegeven dat niemand mij ooit gaf.

Gratis groei. Hard en zo.

Want.

Sinds uw komst, Mark, werd reclame voor mij ineens een makkie. En de eerste zes jaar nog gewoon bijna volledig gratis ook. Nadien ook nog altijd belachelijk goedkoop, in vergelijking met voordien. Want ons dorp was niet langer onze wereld, nee, de wereld werd onze wereld.

Ik mocht de Streekkrant afbellen.

Ik kon vlot berichtjes uitwisselen met mijn klanten.

Ik kwam te weten welke producten zij leuk vonden.

Ik moest geen evenementen meer maken, zonder te weten hoeveel volk er kwam.

Ik kon mijn fanbase laten groeien.

Ik kon onder mijn mond aan mond reclame een extra vuurtje steken.

Ik kon twee online bedrijven opstarten, opschalen en laten doorgroeien, voor een fractie van het marketingbudget van voordien.

Ik bespaarde als kleine ondernemer massa’s euro’s.

Ik bespaarde massa’s tijd.

Ik kon een vrij leven maken.

Ik kon aan de schoolpoort staan.

Ik kon drie baby’s krijgen, in parallel met het ondernemen.

Ik kon mensen van veel verder weg ook vooruit helpen, in een groep.

Ik kon gratis kennis verspreiden voor wie het nodig had.

Ik kon connecteren met mensen die zich eenzaam voelden.

Ik kon laten voelen: je staat er nooit alleen voor.

Ik kon er zijn.

En -  ik ga eerlijk zijn, Mark, dit gaat misschien niet zo romantisch klinken - ik kon winst boeken, op uw kar.

Winst in letterlijk alle aspecten van mijn leven, niet in het minst qua levenskwaliteit.

En jawel, darling Mark, ik ben dat allemaal verschuldigd aan u.

Ochot ja, wees ook gerust, ik snap dat gij af en toe eens met uwe portemonnee rondgaat en ik ga u zeggen: ik heb daar geen enkel probleem mee. Want net zoals ik mijn kennis en meerwaarde in de wereld niet volledig gratis mag weggeven, moogt gij dat ook niet doen. 

Ik besef het wel ze, Mark, geen mens is perfect. En liefde is een werkwoord. En ik moet bij u - eerlijk gezegd - ook wel ‘t één en ‘t ander door de vingers zien. En ik weet niet altijd of ge de wereld tout court een betere plek hebt gemaakt. Maar hey, Mark, ook van mij moet gij ‘t één en ‘t ander door de vingers zien he, dat snap ik ook hoor. Ik vloek af en toe op u, ik kan de pixel evenmin nog zien alsof het een vuile onderbroek op de slaapkamergrond was én ik ben privé volledig afgehaakt van uw kanaal. Maar zo gaat dat in lange relaties, toch? Dat ge leert leven met elkaar en vooral: focust op wat er wél is?

Ik zei het al, Mark, onze relatie is voor mij in balans. Ik mag dat product van u nog altijd relatief goedkoop gebruiken, en als gij al eens langskomt met uwen hoed, dan krijg ik nog altijd meer centen terug dan dat ik erin stop.

Merci, Mark.

I love you.

Ik ben van plan nog efkes verder te doen.

En ik hoop van u hetzelfde.

Want laat ons zeggen: ik wil niet terug naar de Streekkrant en de mottige bannersites. 

Om het met Mariah te zeggen: I can’t thrive, if thriving is without you.

Dus Mark, op mijn blote knieën, wilt gij alsjeblieft nog lang in mijn leven blijven?

Kusjes.

Forever yours.

Nele, Ternat, 19 december 2023.

(Oei, ja, Mark, ik moet wel nog efkes iets bekennen: ik ben als consument wel volledig afwezig geworden op uw kanalen. Zowel privé als als ondernemer. Ik sta op een forever scrolldieet. Geadopteerd van mijn mede-veertiger vrienden, die een stuk gelukkiger zijn zo. Dus over de consumentenzijde kan ik niet zo goed meespreken, of het moet zijn dit: ik mis precies vanalles en tegelijkertijd mis ik precies niet zoveel. Tot zover deze kleine bekentenis. Ik ben ervan overtuigd dat onze liefde sterk genoeg is om dit kleine euvel vlot te overwinnen.)

(PS: Mark, deze is voor u, maar ook voor de meelezers van deze liefdesbrief. Als ge meer van dit wilt lezen, dan kunt ge u absoluut abonneren op de (gloednieuwe) passie-nieuwsbrief ‘Een gat in het internet’ van Compagnonne onderaan op deze pagina. Ik garandeer - dat is voor mij een nieuwe erezaak - 100% spam- en reclamevrij, gewoon rasechte passie één keer om de twee weken. )